درباره من - پریسا باجلان

اسم من پریسا باجلان است،
من یک عکاس هستم.

به عکاسی، آسمان شب و طبیعتگردی علاقه مندم و سالهاست که نوشته ها و عکس ها و فیلم های خودم را با شما دوستانم به اشتراک می‌گذارم.

در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، مهندسی برق مخابرات خوانده ام و از سال 84 شیفتۀ عکاسی و نجوم هستم و با دوره ها و کارگاه های تخصصی ملی و بین المللی حرفه ای شدم.

ایرانگردی می کنم و برای ثبت داستان زیبایی های طبیعت و آسمان شب، به کشورهای مختلفی از چین تا آفریقا، از شفق قطبی شمال اروپا تا جنگل های آمازون در برزیل سفر کردم.

در موسسه آوای طبیعت پایدار، آموزش دیده ام و راهنمای گردشگری هستم.

با همکاری مجله نجوم، تورهای آموزشی عکاسی نجوم برگزار کرده ام.

مشاهده بیشتر

مهارت های من

50%

قصه گویی

در مورد انسان ها، طبیعت و موجودات زنده که زیر آسمان شب زیست می کنند، با داستان هایی از بقچه مادربزرگ ها، سیاه چادر عشایر یا خانه های روستایی زمین را به آسمان پیوند می دهم.

50%

عکاسی

متخصص عکاسی با موضوعات مختلف مثل سفر، طبیعتگردی و آسمان شب

50%

تولید مستند ویدیویی

در سفر به مقاصد مختلف، با داستان و هدف آن آشنا می شوید.

50%

سفر

سفر یکی از نشانه های پویایی زندگی بشر. افکار جدید، به جاهای جدید نیاز دارند.

آنچه از من می‌بینید و می‌شنوید

پادکست

از عکاسی، سفر و آسمان شب، با هم حرف می‌زنیم.

ویدیو و مستند

داستان‌های سفر را با ساخت ویدیو و مستند تعریف می‌کنیم.

عکس

با زبان تصویر، با دنیای آسمان شب و قصه هایش آشنا می‌شویم.

آسمان شب

از نجوم و گردشگری نجومی صحبت می کنیم.

نکات سفر

در مورد تکنیک های سفر ارزان و ارزشمند یاد می‌گیریم.

سفرنامه

با هم سفر می کنیم و ماجراهایش را روایت می‌کنیم.

آخرین نوشته‌های من

شادیِ رسیدن

1399-01-05

به زبان مردمان جنوب هند، روی بدنۀ قایق نوشته شده بود «شادی». وقتی دنبال قایق مناسب برای گرفتن این عکس می‌گشتم، معنی نوشته‌ی روی قایق را نمی‌دانستم. شادی به مالایالامی (زبان مردمان جنوب هند) م...

7 لایک

بدون دیدگاه

من و لاله واژگون هر دو اردیبهشتی هستیم

1399-01-04

تولد تمام شد و سی‌ و ‌چند نفر مهمانمان رفتند. سی اردیبهشت بود و من سی سالم شده بود. مهمانی را طوری ترتیب داده بودیم که به کرونا خیلی خوش نگذرد. سه‌پایه و دوربینم را آماده کردم و ...

14 لایک

2 دیدگاه

پَرسه‌های سفید

1399-01-04

برای لمس بیشتر و بیشتر زمستان، دل را زدیم به دامنه‌های دماوندِ عزیزتر از جان. چند روزی می‌شد که اینجا شده بود خانه‌ی سفید ما. صبح، چشم‌هایمان را به سفیدی باز می‌کردیم و شب‌ها رویاهای سفید م...

9 لایک

بدون دیدگاه